Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Duo Reges: constructio interrete. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Ne vitationem quidem doloris ipsam per se quisquam in rebus expetendis putavit, nisi etiam evitare posset.

Tu quidem reddes;: An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia?
Bork: Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt.
Bork: Si ista mala sunt, in quae potest incidere sapiens, sapientem esse non esse ad beate vivendum satis.
ALIO MODO.: Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt.

Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo;
Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere.
Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros.
Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem.

Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi
ipsae per se expetuntur.

Quamquam ex omnibus philosophis Stoici plurima novaverunt,
Zenoque, eorum princeps, non tam rerum inventor fuit quam
verborum novorum.

Inde igitur, inquit, ordiendum est.
Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune.
Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse.

Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere? Quod vestri non item. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte.

Illa enim, quae sunt a nobis bona corporis numerata, complent ea quidem beatissimam vitam, sed ita, ut sine illis possit beata vita existere.

Erat enim res aperta.

Quod est, ut dixi, habere ea, quae secundum naturam sint, vel omnia vel plurima et maxima. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Illa tamen simplicia, vestra versuta. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere.